Het mediaan inkomen van de inwoners van een gebied is het inkomen van de inwoner in het midden van de reeks, wanneer de inwoners van dat gebied in oplopende volgorde van inkomen worden gerangschikt.

Het voor deze indicator gebruikte inkomen is het equivalent inkomen na belastingen:

- Equivalent inkomen: Om de levensstandaard van de inwoners op een meer eerlijke wijze te kunnen vergelijken worden verschillen in grootte en samenstelling van huishoudens geneutraliseerd. Bij deze methode wordt ervan uitgegaan dat alle leden van hetzelfde huishouden dezelfde levensstandaard hebben en dus wordt hen hetzelfde inkomen toegekend (het equivalent inkomen). Dat inkomen wordt berekend door rekening te houden met het totale inkomen van de leden van het huishouden, het aantal leden en hun leeftijd.

- Inkomen na belastingen: het belastbaar inkomen na aftrek van de belastingen. Het wordt berekend door het bedrag van de totale belastingen af te trekken van het totale netto belastbaar inkomen.

Om deze statistieken samen te stellen sluiten we eerst alle personen uit die deel uitmaken van collectieve huishoudens (woonzorgcentra, ziekenhuizen, gevangenissen enz.) en alle huishoudens waarvan het totale netto belastbaar inkomen nul is.
 

Het inkomen van de huishoudens is een indicator van hun levensstandaard, aangezien het een schatting is van hun koopkracht en dus van hun vermogen om toegang te krijgen tot verschillende goederen en diensten (voedsel, cultuur, huisvesting enz.).

Vergeleken met andere inkomensindicatoren biedt het mediaan equivalent inkomen na belastingen een aantal voordelen:

- Het gebruik van het equivalent inkomen laat beter toe om de levensstandaard te vergelijken door rekening te houden met de kenmerken en het totale inkomen van het huishouden waartoe iemand behoort.

- Het gebruik van het mediaan inkomen in plaats van het gemiddeld inkomen maakt het mogelijk om de invloed van extreme waarden te beperken. Een klein aantal inwoners met zeer hoge inkomens heeft bijvoorbeeld minder invloed op het mediane inkomen van het gebied waarin ze wonen dan op het gemiddelde inkomen.

- Het gebruik van het inkomen na belastingen in plaats van het belastbare inkomen geeft een betere benadering van het beschikbare inkomen en dus van de levensstandaard.

De kenmerken van de gegevensbron die voor deze indicator wordt gebruikt, brengen met zich mee dat een aantal voorzorgsmaatregelen moet worden genomen in de analyses van de levensstandaard of koopkracht van de huishoudens. Het gaat bijvoorbeeld om de volgende elementen:

- De basisbron voor het berekenen van het inkomen na belasting is het totale netto belastbaar inkomen van elke belastingaangifte.
Dat heeft het nadeel dat bepaalde inkomsten, zoals het door het OCMW uitgekeerde leefloon en de kinderbijslag, niet worden meegerekend.
Ook worden roerende en onroerende inkomsten over het algemeen onderschat vanwege de specifieke belastingregels voor die categorieën van inkomsten.
Ten slotte worden sommige inkomsten niet belast wegens speciale belastingsystemen, zoals bij de meeste werknemers van internationale organisaties (zoals de Europese instellingen, de NAVO enz.).
Het inkomen na belastingen van de huishoudens kan daarom enigszins verwijderd zijn van hun beschikbare inkomen, dat de ideale indicator is om de levensstandaard vanuit economisch oogpunt te analyseren.

- De dekking van de populatie is niet volledig voor het equivalent inkomen. Personen die niet in de officiële bevolking opgenomen zijn, worden buiten beschouwing gelaten, net als personen die in collectieve huishoudens wonen. Bovendien worden personen in huishoudens met een belastbaar inkomen van 0 uitgesloten van de statistieken.

- Statistieken gebaseerd op de fiscale inkomens moeten met de nodige voorzichtigheid van het ene jaar op het andere worden vergeleken. Veranderingen in de fiscale reglementering of ontwikkelingen in de administratieve verwerking en de inkohiering van de aangiften kunnen een aanzienlijke invloed hebben op deze statistieken.

- Ten slotte gaat de methode die wordt gebruikt om een equivalent inkomen per persoon vast te stellen, ervan uit dat alle leden van hetzelfde huishouden een identiek equivalent inkomen hebben, en dus dezelfde levensstandaard. Dat is een betwistbare hypothese.

De kaart van het mediaan equivalent inkomen der inwoners na belastingen geeft een indicatie van de geografische verschillen in levensstandaard binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Het equivalent inkomen na belastingen wordt gebruikt om de koopkracht van de bevolking in te schatten en het vermogen om toegang te krijgen tot goederen en diensten zoals huisvesting, cultuur, voedsel enz.

Vergeleken met indicatoren op basis van het belastbaar inkomen heeft het equivalent inkomen na belasting het voordeel dat het beter rekening houdt met de samenstelling van het huishouden en dat het dichter bij het beschikbare inkomen ligt omdat de belasting wordt afgetrokken. Het mediaan equivalent inkomen biedt ook het voordeel dat het minder gevoelig is voor extreme waarden dan het gemiddeld equivalent inkomen.

Het mediaan equivalent inkomen der inwoners na belastingen wordt in de rest van deze fiche gewoon het mediaan equivalent inkomen genoemd.

De kenmerken van de gegevensbron die voor deze indicator wordt gebruikt, brengen met zich mee dat een aantal voorzorgsmaatregelen moet worden genomen in de analyses van de levensstandaard of koopkracht van de huishoudens. Het gaat bijvoorbeeld om de volgende elementen:

- De basisbron voor het berekenen van het inkomen na belasting is het totale netto belastbaar inkomen van elke belastingaangifte.
Dat heeft het nadeel dat bepaalde inkomsten, zoals het door het OCMW uitgekeerde leefloon en de kinderbijslag, niet worden meegerekend.
Ook worden roerende en onroerende inkomsten over het algemeen onderschat vanwege de specifieke belastingregels voor die categorieën van inkomsten.
Ten slotte worden sommige inkomsten niet belast wegens speciale belastingsystemen, zoals bij de meeste werknemers van internationale organisaties (zoals de Europese instellingen, de NAVO enz.).
Het inkomen na belastingen van de huishoudens kan daarom enigszins verwijderd zijn van hun beschikbare inkomen, dat de ideale indicator is om de levensstandaard vanuit economisch oogpunt te analyseren.

- De dekking van de populatie is niet volledig voor het equivalent inkomen. Personen die niet in de officiële bevolking opgenomen zijn, worden buiten beschouwing gelaten, net als personen die in collectieve huishoudens wonen. Bovendien worden personen in huishoudens met een belastbaar inkomen van 0 uitgesloten van de statistieken.

- Statistieken gebaseerd op de fiscale inkomens moeten met de nodige voorzichtigheid van het ene jaar op het andere worden vergeleken. Veranderingen in de fiscale reglementering of ontwikkelingen in de administratieve verwerking en de inkohiering van de aangiften kunnen een aanzienlijke invloed hebben op deze statistieken.

- Ten slotte gaat de methode die wordt gebruikt om een equivalent inkomen per persoon vast te stellen, ervan uit dat alle leden van hetzelfde huishouden een identiek equivalent inkomen hebben, en dus dezelfde levensstandaard. Dat is een betwistbare hypothese.